Οι προετοιμασίες των Χριστουγέννων άρχιζαν μερικές μέρες πριν. Οι νοικοκυρές καθάριζαν τα σπίτια τους και έψηναν κουλούρια και χριστόψωμα σε παραδοσιακούς φούρνους. Την παραμονή των Χριστουγέννων, οι άνδρες του χωριού έσφαζαν τους χοίρους και με τη βοήθεια των γυναικών, τους καθάριζαν. Αξίζει να αναφερθεί πως οι άνδρες του χωριού, επειδή θα έσφαζαν τους χοίρους και θα έβαφαν τα χέρια τους με αίμα, γεγονός που θα τους καθιστούσε προσωρινά «ανάξιους» για να κοινωνήσουν, λάμβαναν τη Θεία Κοινωνία- πριν τα Χριστούγεννα- των Αχράντων Μυστηρίων.
Oι μέρες που μεσολαβούν από τα Χριστούγεννα μέχρι τα Φώτα, είναι γνωστές ως «Δωδεκαήμερο». Την ημέρα των Χριστουγέννων, πρωί- πρωί, όλοι οι χωριανοί βρίσκονταν στην εκκλησία. Με το τέλος της λειτουργίας των Χριστουγέννων, οι συγγενείς μαζευόντουσαν κατά ομάδες σε σπίτια, έτρωγαν και διασκέδαζαν.
Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, μόλις κτυπούσε η καμπάνα για την ακολουθία του εσπερινού, οι νοικοκυρές έστρωναν το «τραπέζι του Άη-Βασίλη». Πάνω σε αυτό, τοποθετούσαν τη βασιλόπιτα, ένα ποτήρι κρασί, ένα πιάτο με σιτάρι μέσα στο οποίο στερέωναν ένα αναμμένο κερί, ένα κλαδί ελιάς και το πορτοφόλι του οικοδεσπότη. Όλα αυτά θα τα ευλογούσε ο Άγιος, που θα επισκεπτόταν το κάθε σπίτι, αμέσως μετά τα μεσάνυχτα της παραμονής, μ’ άλλα λόγια, την πρώτη μέρα της νέας χρονιάς.
Επιπρόσθετα, την ίδια μέρα, δηλαδή την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, τοποθετούσαν ένα μικρό κλαδί χλωρής ελιάς πάνω στην πόρτα, καθώς και πάνω στο θρουμπί που κοσμούσε το στόμιο της στάμνας του νερού. Το βράδυ της παραμονής, όλη η οικογένεια συγκεντρωνόταν μπροστά στο τζάκι και έριχνε φύλλα ελιάς στη φωτιά, για να μάθει μελετώντας το «πέταγμα» των φύλλων, ποιοι από τους γνωστούς την αγαπούσαν.
Την ημέρα της Πρωτοχρονιάς, ο καθένας προσπαθούσε να περάσει μια ήρεμη και ευτυχισμένη ζωή, διότι πίστευαν πως όπως περνούσε αυτή η μέρα θα περνούσαν και όλες οι υπόλοιπες μέρες του χρόνου.
Την ημέρα των Καλάντων, δηλαδή την παραμονή των Φώτων, μετά το Μεγάλο Αγιασμό, η κάθε οικογένεια έπαιρνε αγιασμένο νερό από την εκκλησία στο σπίτι. Με τον αγιασμό ράντιζαν τα ζώα τους και όλη την ακίνητή τους περιουσία.
Πρωί- πρωί, ανήμερα των Φώτων, προτού κτυπήσει η πρώτη καμπάνα της εκκλησίας, όλοι οι νέοι έτρεχαν στις βρύσες του χωριού, για να πλυθούν, γιατί πίστευαν πως το νερό εκείνη την ώρα θα τους διατηρούσε νέους και όμορφους. Ακολούθως, με το τέλος της θείας λειτουργίας, η κάθε οικογένεια μετέφερνε Άγιο Φως από την εκκλησία στο σπίτι της. Το απόγευμα, τα μικρά παιδιά επισκέπτονταν συγγενικά τους σπίτια και έπαιρναν τη λεγόμενη «πλουμιστήρα», ενώ ο ιερέας του χωριού μαζί με μερικά παιδιά του χωριού επισκεπτόταν τα σπίτια για να «καλαντίσει»- ψάλλει τα κάλαντα.
Πηγή:
Σημειώσεις Κοινοτικού Συμβουλίου |
